The tragedy in Mamasapano, Maguindanao claimed the lives of 44 of the country’s elite policemen, 18 members of the Moro Islamic Liberation Front and some civilians.
One of those who died was an eight-year old girl named Sarah.
I learned about Sarah from Hussein Macarambon’s heart-rending post in Facebook:
“ At a forum organized by advocates of peace for Mindanao, the room started to get filled with a terrible feeling of sadness. Stories evoked tears when people who have followed the Mamasapano incident, on the ground or from afar, attempted to describe the pain and grief felt by many, especially the bereaved families of the 67 casualties- families of the 44 SAF troops, of the 5 civilians, and of the 18 MILF combatants.
“One of them lost the youngest victim, an eight-year old girl called Sarah. Her family was roused from sleep by the sound of bullets that had hit them. They survived. Sarah did not.
“Sarah’s story made me sad not only because she was killed, but also because she could not speak. She had speech impairment, a muteness that must have caused her life to be quite difficult. She must have had a difficult time being a young girl, being teased at school or by the neighbors. She could not tell them that what they were doing was hurtful, just as she was not able to express the physical pain that she felt right before her final breath. I did not know her when she was alive and was not told if she could hear, maybe she had hearing disability as well. If she did, then she was spared from the screams and wails by her mother and her father that drowned the thunderous sound of gunfight that dreadful early morning on January 25.
“ The saddest thing about her story was the lack of a face to remember. She never had a photo when she was alive. Her parents could not afford a camera to snap a shot to remember her by. They could not give news reporters or government officials a photograph of her to put a young girl’s face on her story.
“And I weep for her. I weep for her parents who will one day only have traces of memory of the contours of her face, of that youthful smile and of those longing eyes. Her parents would never want to forget about her, but without a picture, memory will one day fail them.
“To many of us, Sarah, the faceless girl from Mamasapano, will be forgotten.”
No, Sarah will not be forgotten.
Share and let Sarah’s voice be heard.
time again for the ngoyngoy to do the first move if he wants to save face.
sanay naman siya sa ganyang istayl, eh. mangako lamang siya ng tulong sa magulang na inulila ng pobreng bata, pagkatapos ay paasahin niya hanggang sa matapos ang kanyang termino at presto, merong masasabing maganda siyang ginawa. kahit sa salita la’ang.
sarap dagukan!
‘yan ang isang napakasaklap sa giyera – nagiging biktima ang mga inosenteng NI sa hinagap ay walang kinalaman sa labanan. walang masusulingan. walang maaaring isakdal upang papanagutin sa kanilang nakapanlulumong kapalaran. maligtas man sa pagkakaipit sa labanan ay apektado ang pamumuhay lalo’t pagsasaka lamang ang inaasahan. sira ang buhay, durog ang kinabukasan.
sa mga nagsasabing all out war ang kailangan, ang solusyon – MAG-ISIP ISIP KAYO dahil hindi n’yo pa marahil naranasan ang LUPIT ng giyera. at kung patuloy ninyong isusulong ang solusyong digmaan, MATIBAY ang inyong dibdib at makakaya ninyong maging panatag sa pagdurusa ng mga sibilyang nagdurusa sa kapalarang hindi nila ginusto o inisip man lamang na kanilang kasasangkutan.
NO to all out war, maraming collateral damage gaya ni Sarah na walang managot!
Gusto ko ay isolate ang mga terrorista at dikdikin ng bala!
Ala lagot kayo kay MPRIVERA.. Kung sino ang gustong giyera ay kakasuhan kayo niya. Dahil nag banta na siya sa akin sa comments ko. Patay kayo…
Kurutan na lang ang labanan para walang kasuhan he he…
🙂 Huwag ninyo galitin si MPRIVERA..
hoy, bruha kang vonjovi ka! huwag kang sulsol. sampal sampalin kitang demonyita ka para mawala ‘yang kamalditahan mo,eh.
sa totoo lang, talagang nakakaawa ang mga sibilyang nakukulong sa crossfire. hindi din lahat ng mga napapatay ay kalaban dahil ang ibang happy trigger and blood thirst soldiers shoot innocent males infront of their families they presume as rebels which some commanders erroneously report to the higher ups an encounter ONLY to cover up for the crime committed by their men. sabihin lamang sa report na armado ang pobre ay lusot na, wala nang imbestigasyon at ang kawawang mga naulila ay nasususian ang mga bibig sa takot na resbakan SUBALIT itinatanim sa kanilang kalooban ang kaapihang dinanas sa kamay ng mga inaakala nilang mangangalaga sa kanilang kapakanan. kaya nga sa halip na maubos ang mga rebelde ay patuloy lamang na nagdagdagan sapagkat hindi nawawalan ng nare-recruit na merong galit sa mga pulis at sundalong pumatay sa kanilang kaanak.
hindi matatapos ang gulo kahit saang bahagi ng pilipinas KUNG pananatiliin ng gobyerno ang pagiging manhid at kawalang malasakit at katapatan sa paglutas ng problema ng mamamayan. hangga’t INUUNA nila ang pagpapayaman habang nasa puwesto o KUNG hindi man ay sa kaso ni ngoyngoy na kumukunusinti sa kanyang mga BFF na kasapi sa KKKK ay hindi mawawalan ng magrerebelde at hahawak ng armas. hangga’t hindi nila ipinalalaganap ang repormang pangkabuhayan at matapat na magsasagawa ng programang pangkaularan AY mananatiling mailap ang katahimikan sa buong kapuluan.
MPRIVERA pa hawak mo na lang sa MNLF , MILF, BIFF, ABU SAYA, NPA ang gobyerno natin. Tutal galit kamo sila sa mga naka upo ngayon at sa pulis at militar natin.
Di ko alam kung saan ka panig. Parang salawahan ang dating ng mga comments mo. He he..😈😉
Uy masakit ang sampal ah. Kurot na lang ha ha 😂😂😂
#6. galit ako sa mga terorista sapagkat wala silang hangad kundi guluhin ang pilipinas. gusto nila ng ceasefire pero wala silang ipinapakitang katapatan patunay ang walang tigil nilang panggugulo kung saan ang mga inosenteng sibilyan ay kanilang ginagawang kalasag at kanlungan kapag merong military operations laban sa kanilang pang-aabuso at paghahasik ng karahasan. mas lalong galit ako sa mga katulad ni noynoy sampu ng kanyang gabinete na walang malasakit sa kapakanan ng mga tao. iba ang kanyang sinasabi sa harap ng kanyang mga boss at hindi niya gustong akuin ang mga pagkakamaling siya ang merong pinakamalaking bahagi.
#7 kaya nga ang sabi ng iba ay “ALL OUT WAR” tutal gusto naman ng BIFF at MILF iyan. Ilan taon at ilan presidente na ang nag try mag peace talk sa mga bandido may nangyari bang katahimikan at sino lagi ang nag huhuas sa peace talk.
Mag laglag ng letters sa helicopter at palikasin muna ang mga residente na nasa malapit sa kampo ng mga bandido. Para ma bomba na at matapos na ang mga bandido.
Naku lagot ako kay MPRIVERA.. kurutin mo na lang ako ah,. he he/
Sino nag Huhudas Sa peace talk at di sumusunod.
Paano ba naman magiging epektib ang pistok, e hindi walang alam sa kultura ng Mindanao si Deles at mga ‘peacemakers’ kuno.
Pwede ba bigyan ng role ang taga-Mindanao mismo na alam ang history at kultura ng region?
#10
Walang mangyayari sa peace treaty agreement dahil di naman sumusunod ang mga bandido eh. Ang kawawa ay ang mga sundalo at pulis natin na naka tali ang kamay kapag sila ang binira ay di maka ganti dahil ang sabi ni Abnoy at mars ay ayaw nila masira ang peace talk kahit 44 na SAF ang namatay ay bale wala sa kanila.
Walang mailalabas na katotohanan ang pag imbistiga kung ang mga naka upo ngayon ay puro gago at kahit na si Napenas ay di nakokonsensiya sa mga namatay na tauhan niya. Bakit kamo, ayaw niya sabihin ang totoo at ina ako niya ang kasalanan at alam naman natin na di niya gagawin iyun kung walang utos sa itaas.
Si Napenas ay Kung aakuin lagi niya ang trahedya ay dapat ilagay na lang siya sa pamamahala ng trapiko. Huwag ilagay sa kanya ang buhay ng mga pulis.
Tutal ina ako niya di bawasan ang ranggo niya or tanggalin sa serbisyo at walang makuhang benipisyo sa gobyerno. Di biro ang 44 na buhay na nawala dahil sa kagaguhan ng mga pinuno.